17 czerwca 2019 r.

• Home
• Video
• News
• Wywiad
• Design
• Fashion
• Art
• Travel
• Focus
• Food
• Spirits&Wine
• Wellness
• Opinie

– Życie może nas zaskoczyć. Wyobraź sobie, że masz okazyjne połączenie do Acapulco z kilkoma przesiadkami, a na końcu ci zwrócą za bilet. To dla mnie brak wyobraźni, bo przecież nagle, podczas jednej z przesiadek możesz spotkać kobietę swojego życia i już nie wsiądziesz do następnego samolotu – mówi Marek Kondrat w rozmowie z Marzeną Rowicką.

Powiedziałeś  kiedyś, że w swoim drugim zawodzie znalazłeś pewien rodzaj szczególnej wiedzy o życiu i o samym sobie. Nauczyłeś się cenić wolną, niezagospodarowaną przestrzeń. Jak to rozumieć?
Odnosi się to do natury, którą uważam za najlepszego organizatora przestrzeni, a mam do niej bałwochwalczy stosunek. Ona mi wyznacza kierunek i rytm. W młodości  dużo chodziłem po górach  i zawsze lubiłem kontakt z naturą. Zawód aktora aż tak nie zdominował mojego życia, jakby można było przypuszczać. Kiedyś, jak otwierałem moją pierwszą restaurację, zapytał mnie Jacek Żakowski:

czy ty kiedykolwiek obserwowałeś drzewa? Byłem zdumiony, że w ogóle mnie pyta o coś takiego. W jego mniemaniu moja rzeczywistość w żaden sposób nie pasowała do zachwytu nad przyrodą. Przestrzeń to coś takiego, do czego się dodaje swojego ducha, co się komponuje  wedle własnych potrzeb. I to niekoniecznie dotyczy czegoś konkretnego w sensie fizycznym.   

Wcześniej było więcej tej zorganizowanej przestrzeni w twoim życiu. Coś jednak sprawiło, że zacząłeś szukać własnej.
Rzeczywiście, moją przestrzeń organizowali inni i w pewnym sensie nadal tak jest. Zmieniłem zawód, poszedłem na swoje
i sam kreuję rzeczywistość. Ale posiłkuję się innymi, otaczam się ludźmi kompetentnymi, którzy coś potrafią. Nie ma takiej sytuacji,  w której człowiek byłby kreatorem  w 100 procentach,  bo nawet kompozytor czy pisarz wcześniej czy później będzie potrzebował ludzi, którzy jego dzieło...